De jury was aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van de inzendingen. De jury heeft geen winnaar aangewezen maar besloot dat er een publieke stemming komt waarbij via een internetpoll een stem kan worden uitgebracht op het werk Saying hi and goodbye van Henrique van Putten en het werk Verdwijnselen van David Habets.
Groenalliantie heeft in samenwerking met de Vroman Foundation het initiatief genomen om een kunstwerk te realiseren. Er is aan drie kunstenaar gevraagd om een voorstel te doen voor een kunstwerk aan de hand van de eerste dichtregels uit het gedicht ‘Hallucinaties’ van Leo Vroman:
Wij zijn verschijnselen
van zo korte duur
dat we verdwijnselen
zijn van de Natuur.
Juryberaad
Op donderdag 16 juli hebben de drie kunstenaar - Edwin Vreeken, Henrique van Putten en David Habets - hun voorstellen gepresenteerd aan een vijfkoppige jury. De jury was aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van inzendingen. De jury heeft na intensief beraad geen keuze kunnen maken tussen het werk Saying hi and goodbye van Henrique van Putten en het werk Verdwijnselen van David Habets. Beide werken zijn ieder op hun eigen wijze aansprekend, verinnerlijken de dichtregels van Vroman, zijn passend in het gebied en kennen een zeer hoge mate van oorspronkelijkheid.
Publieke stemming in september 2020
De jury heeft besloten om een aanvullende publieke stemming te organiseren. In september 2020 worden de kunstwerken inclusief een toelichting online geplaatst op de website van de Groenalliantie. Bezoekers van de site kunnen hun stem digitaal uitbrengen binnen een nader te bepalen tijdsvlak. Het kunstwerk met de meeste stemmen zal uiteindelijk gerealiseerd worden op het ontmoetingsplein in de Goudse Hout. Hierover volgt binnenkort meer informatie op deze website.
Leo Vroman
Leo Vroman (1915-2014), geboren en getogen in Gouda, is een van de belangrijkste Nederlandse dichters maar hij was ook wetenschapper en kunstenaar. Hij noemde zichzelf een ‘wetenschapsmannetje’, maar zijn poëzie, zijn tekeningen en zijn persoonlijke leven met zijn geliefde Tineke en hun dochters Peggy en Geri waren net zo belangrijk voor hem. Hij vluchtte in WOII uit Nederland en vestigde zich later in Amerika. Meer informatie over Leo Vroman is te vinden via vromanfoundation.com
De jury
De jury bestond uit 5 personen:
- Thierry van Vugt, vertegenwoordiger van de Groenalliantie en tevens wethouder Cultuur van de gemeente Gouda.
- Claire Boissevain; vertegenwoordiger van de Vrienden van de Goudse Hout.
- Souhaila Chaidar, jonge inwoner van Gouda, voorgedragen door de kunst- en literatuursectie van de Goudse Scholen Gemeenschap Leo Vroman.
- Jetske Spanjer, vertegenwoordiger van de Vroman foundation. Scenarioschrijver en filmmaker.
- Henk Werksma, vertegenwoordiger van Staatsbosbeheer. Programma manager Kwaliteitsimpuls Groenalliantie (voorzitter jury).
Beschrijving kunstwerken
Edwin Vreeken
Het werk van de Goudse kunstenaar Edwin Vreeken is een oorspronkelijk werk en esthetisch sterk. Door de dichtregels uit te fresen in cortenstaal ontstaat een speels effect waarbij het gedicht ‘van voor en achteren’ gelezen kan worden. De intuïtief gecreëerde vorm geplaatst ‘bovenop’ het gedicht is een krachtige en aansprekende uiting. Wat je precies ziet of kan zien is aan de interpretatie van de beschouwer. Wat dan ook; het is een aansprekend verschijnsel.
Henrique van Putten
De Goudse kunstenaar Henrique van Putten heeft met haar werk Saying hi and goodbye een kunstwerk ingediend dat niet alleen fascineert maar ook direct een glimlach oplevert. Een felgekleurde Hagedis ligt op en onder stenen met de kop geklemd tussen stenen, de staart omhoog en poten gestrekt. Het spel met stenen, kleuren, materialen en figuren fascineert. De dichtregels van Vroman zijn te lezen in een losliggende steen. Ze functioneren als twee-eenheid en roept de vraag op of dit verschijnsel verdwijnselt en zo ja hoe.
David Habets
Het kunstwerk Verdwijnselen van David Habets (verbonden aan de Vroman Foundation) is een krachtig statement en bevraagd de monumentaliteit in de natuur. Vierentwintig verharde aarde blokken, met daarop in lettergrepen de dichtregels van Vroman, zakken in de loop van jaren langzaam weg in de veenbodem. Ze verdwijnselen. Het werk creëert een ‘veentuin’ in aanvulling op de reeks reeds aanwezige tuinen in de Goudse Hout. Het onderhoud, ofwel tuinieren, vormt onderdeel van het werk en is een moment van ontmoeting.